ดังนั้น เมื่อได้ข่าวว่าวงโปรดจะมาแสดงคอนเสิร์ตที่เมืองไทย อย่างแรกที่รู้สึกเลยคือแปลกใจ อย่างที่สองคือดีใจ และแน่นอนว่าเราต้องไปจัดบัตรคอนเสิร์ตมาแต่ไก่โห่ ตั้งกะบัตรแข็งยังไม่ออกแน่ะ โดยที่แอบลุ้นไปด้วยว่าคอนเสิร์ตจะล่มหรือไม่ล่ม เพราะอย่างที่รู้ๆ กันอยู่ว่าสถานการณ์ทางการเมืองบ้านเราตอนนี้ยังเอาแน่เอานอนอะไรไม่ได้นัก
แต่ว่าในที่สุด ก็มาถึงวันแสดงจริงๆ และไม่ได้มีข่าวว่างานจะล่ม เพียงแต่แอบได้ยินว่ายอดขายบัตรไม่ค่อยสวยนัก นี่ขนาดพี่จาเร็ด เลโท นักร้องนำของวงเพิ่งคว้ารางวัลออสการ์มาหมาดๆ คนก็ยังไม่ค่อยจะหืออืออะไรสักเท่าไหร่ แต่คิดอีกที ก็ดีเหมือนกันนะ จะได้รู้กันไปเลยว่าฐานแแฟนเพลงของวงนี้ในประเทศนี้จะมีอยู่สักเท่าไหร่กันแน่
 |
| หลักฐานการไปชมคอนเสิร์ต 30 STM |
ฟ้ายังไม่มืดเลย เราก็ตัดสินใจเข้าไปในบริเวณฮอลล์ EH106 ซึ่งเป็นที่แสดงคอนเสิร์ต อีตอนผ่านเข้าประตูก็ไม่มีอะไรมากนัก มีตรวจกระเป๋าและก็ให้ใส่ริสท์แบนด์ (แถบสีเหลืองในรูปอะ) ใช้เวลาไม่นานนัก (แต่หลังจากนั้น พอใกล้เวลาแสดง เพื่อนที่มาทีหลังบอกว่าคิวรอตรวจกระเป๋าและเข้าฮอลล์ยาวมากกกกกก) พอเข้าไปก็เจอบูธกิจกรรมต่างๆ มีที่น่าสนใจก็คือบูธเพ้นท์โลโก้สามเหลี่ยมของวงและสัญลักษณ์อื่นๆ แต่คิวยาวพอสมควร เราไม่ได้เพ้นท์กะเขาหรอก ขี้เกียจต่อคิว ก็เดินๆ นั่งๆ อยู่แถวนั้นกับเพื่อนใหม่ คือเจอกันสดๆ หน้างานนี่แหละ แล้วก็เนียนๆ เฮๆ กันไปราวกับรู้จักกันมานาน ทีนี้เดินไปเดินมา ก็ไปปะเอาโต๊ะขายซีดี ก็เลยสอยซีดีสองชุดแรกที่หาแผ่นได้โคตรยากกกกก ณ เวลานี้ แต่มีขายในงานนี้ในราคาถูกเหลือเชื่อคือแผ่นละ 220 บาท (แต่สองชุดหลังขายราคาปกติคือแผ่นละ 390 บาท) ก็จัดมาเรียบร้อย ที่จริงก็แอบอยากได้เสื้อทัวร์นะ และแพงเกินฐานเงินเดือนเรา T.T ตัวละตั้งพันกว่า ถึงอย่างนั้นก็ขายดีเวอร์วัง ยังไม่ถึงทุ่มนึง เสื้อก็หมดแล้วมั้ง เหลือแต่แบบอื่น
ปรากกว่าคอนเสิร์ตเลทมาก ตามกำหนดการคือเล่นสองทุ่ม แต่เอาเข้าจริงก็ปาเข้าไปสามทุ่มแน่ะ กว่าสามหน่อจะขึ้นเวทีกัน
ถ้าจะถามกันจริงๆ เราก็จำอะไรในคอนเสิร์ตไม่ได้มากนะ เล่นเพลงอะไรเป็นเพลงแรกยังจำไม่ได้เลย (กลับไปดูคลิปของเพื่อน ปรากฏว่าเป็นเพลง Birth จากอัลบั้มล่าสุด) มองก็ไม่ค่อยจะเห็นอะไรเท่าไหร่ เพราะเราเป็นพวกสูงน้อย ส่วนใหญ่ก็โดนบัง อาศัยดูจากมอนิเตอร์บ้าง ดูจากจอมือถือคนข้างหน้าบ้าง แต่ถ้าถามว่าสนุกไหม บอกได้เลยว่าสนุกมาก มันเป็นความรู้สึกเต็มอิ่มนะที่ได้ดูวงที่เราชอบมาเล่นสดๆ กันตรงหน้า แม้ว่าเพื่อนเราจะบ่นว่าระบบเสียงไม่ดีเท่าไหร่ แต่เราไม่ค่อยรู้สึก เพราะว่าโคตรแฮปปี้ ทุกอย่างเลยดูดีไปหมด (เป็นเอามาก ^^)
ช่วงแรกๆ สามหน่อใส่เพลงเป็นชุด แทบไม่ค่อยได้พูดอะไรเท่าไหร่ แล้วก็มีช่วงอะคูสติกที่เฮียจะเหร็ดแกพูดคุยกับแฟนๆ แล้วก็หยอดคำหวานถึงเมืองไทย เล่นเอาแฟนเพลงกรี๊ดกันสนั่นฮอลล์ เฮียเล่นเพลง Hurricane ซึ่งเป็นเพลงสุดโปรดของเราเลย
ส่วนเพลงนี้ Do Or Die พี่แกโบกธงไทยอย่างสนุกเลย ดูสกิลการควงธงของพี่เค้าแล้ว น่าจะผ่านการเป็นดรัมเมเยอร์มาก่อน เฮ้ย ไม่ใช่ มั่วแระ ^^
คลิปอื่นๆ ลองหาดุในยูทูบน่ะ มีเพียบเลย คลิปของบางคนถ่ายไว้ชัดมาก เสียงดีมาก สุดจะทึ่งกับกล้องมือถือยุคนี้จริงๆ
ประมาณสี่ทุ่ม คอนเสิร์ตก็จบ มีอองกอร์รอบเดียว จบแล้วจบเลย เปิดไฟไล่คนเหมือนโรงหนังที่เพิ่งฉายรอบสุดท้ายจบ คนดูเหมือนจะงงๆ แต่ก็กลับบ้านกันแต่โดยดี ไม่มีงอแง เราก็คิดว่ามันสั้นไปหน่อย เหมือนมินิคอนเสิร์ตงานมีทติ้งกับแฟนคลับอะไรทำนองนั้น ไม่ได้เล่นเพลง From Yesterday กับ Attack ด้วย ซึ่งปกติจะเห็นเล่นในคอนเสิร์ตทุกครั้ง ก็ได้แต่หวังว่าเฮียจะติดใจเมืองไทย แล้วจะกลับมาเล่นคอนเสิร์ตที่นี่อีก
นอกจากวงแล้ว เรายังรู้สึกประทับใจคนดูนะ เห็นได้ชัดเลยว่าส่วนใหญ่เป็นติ่งตัวจริงอะ คือรอบตัวตรงที่เรายืนดูน่ะ ทุกคนร้องตามได้หมด ทุกเพลงเลยด้วย ซึ่งถ้าเคยฟังเพลงของวงนี้จริงๆ จะรู้เลยว่าร้องตามโคตรยาก แล้วยิ่งสำหรับคนไทยนะ แค่จำเนื้อร้องได้ก็เก่งมากๆ แล้ว
ที่สำคัญเราได้เพื่อนใหม่ที่น่ารักเพิ่มขึ้นด้วยล่ะ โดยที่ไม่ได้มีเหตุผลอะไรมากไปกว่าเราชอบศิลปินวงเดียวกัน
ดังนั้น สำหรับเราแล้ว คอนเสิร์ตครั้งนี้จึงเป็นความประทับใจและเป็นความทรงจำที่ดีจริงๆ ^^
